اثربخشی آموزش گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش عزت نفس و خلاقیت دانش آموزان دختر پایه اول راهنمایی مدارس منطقه 8 شهر تهران در سال تحصیلی 88-1387

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش عزت نفس و خلاقیت دانش آموزان می باشد. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه اول راهنمایی منطقه 8 شهر تهران درسال تحصیلی 88-1387 می باشد. نمونه گیری در ابتدا به روش غیراحتمالاتی و در دسترس صورت گرفت. بدین صورت که در پی موافقت یکی از مدارس منطقه هشت آموزش و پرورش شهر تهران با آموزش گروهی روش تحلیل رفتار متقابل به دانش آموزان پایه اول جهت افزایش سطوح عزت نفس وخلاقیت آنان، ابتدا از مجموع دانش آموزان پایه اول (105 نفر)، آزمون عزت نفس آلیس پوپ و آزمون خلاقیت عابدی بعمل آمد و 30 نفر بر پایه پایین ترین نمرات عزت نفس و خلاقیت انتخاب گردیدند. سپس این گروه به دو گروه 15 نفره که بیشترین همتایی را با یکدیگر داشته باشند تقسیم و گروه آزمایش و کنترل شکل گرفت. برای گروه آزمایش، برنامه آموزش گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل طی 15 جلسه2 ساعته بصورت هفتگی اجرا گردید. به منظور آزمودن فرضیه ها جهت بررسی تفاوت بین گروه ها، از آزمون آماری t-test برای گروه های مستقل استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که آموزش گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش عزت نفس و خلاقیت دانش آموزان تاثیر معنادار داشته است. همچنین این آموزش موجب افزایش مولفه های عزت نفس نیز شده است.